De la musique avant toute chose
P. Verlaine


Above The White Down Of The Cherries

Above the white down of the cherries,
Life blue fire, soaring high,
Cleaving, weaving pathways, light and
Swift — a blue-winged butterfly.

All around the air is trembling
With the sun in golden string,
And almost too quiet for hearing
It strums them with trembling wings.

And in waves the song is pouring,
Gentle gleaming paean to spring.
Is it not my heart that carols?
Is it not my heart that sings?

Is it not a bell-voiced zephyr,
Whispering in the thin plants, hides?
Or perhaps the tall dry rushes
Rustling at the waterside?

Not for us to understad it,
Nor discover it, nor learn:
The notes flying, quivering, ringing,
Let me not to thinking turn.

Song bursts forth and gushes into
The great world, unfettered, free.
But who is it that will hear it?
The poet alone, maybe.

Maxim Bahdanovich 1910
De la musique avant toute chose
P. Verlaine


Па-над белым пухам вішняў

Па-над белым пухам вішняў,
Быццам сіні аганёк,
Б'ецца, ўецца шпаркі, лёгкі
Сінякрылы матылёк

Навакол усё паветра
Ў струнах сонца залатых, -
Ён дрыжачымі крыламі
Звоніць ледзьве чутна ў іх.

І ліецца хваляй песня, -
Ціхі, ясны гімн вясне.
Ці не сэрца напявае,
Навявае яго мне?

Ці не вецер гэта звонкі
Ў тонкіх зёлках шапаціць?
Або мо сухі, высокі
Ля ракі чарот шуміць?

Не паняць таго ніколі,
Не разьведаць, не спазнаць:
Не даюць мне думаць зыкі,
Што ляцяць, дрыжаць, звіняць.

Песьня рвецца і ліецца
На раздольны, вольны свет.
Але хто яе пачуе?
Можа, толькі сам паэт.

Максім Багдановіч 1910