روش های قدیمی کاشت یا کاشت مو
در حقیقت ، تلاش برای کاشت یا کاشت مو به دهه 50 و 60 برمی گردد. در این زمان ، تاول های بزرگ یا تکه های پوست با جراحی از پشت سر برداشته شده و در قسمت های طاس سر کاشته می شود.
این پیوندها معمولاً تعداد زیادی مو را درگیر می کند و باعث می شود پوست سر غیرطبیعی و مصنوعی به نظر برسد. اما امروزه از این روش استفاده نمی شود. در اوایل دهه 1970 ، روشهای جدیدتری ساخته شد که با استفاده از ابزارهای ویژه جراحی ، شاخه های گرد قطر 2 تا 4 میلی متر را برمی داشت. و به قسمت گیرنده مو پیوند داده می شود.
با کوچک شدن شاخه ها اما هنوز طبیعی نیستند ، نتایج نهایی بهتر شده است. امروزه دیگر از این روش استفاده نمی شود.
معایب روشهای قدیمی
این پیوندها معمولاً تعداد زیادی مو را درگیر می کند و باعث می شود پوست سر غیرطبیعی و مصنوعی به نظر برسد.
مینی افزودنی ها و میکرو افزودنی ها
در اوایل دهه 90 انقلابی در کاشت مو ایجاد شد و در واقع اساس روشهای مدرن بود. تکنیک مینی پیوند در سال 1984 اختراع شد. در این روش پوست از پشت سر به صورت یک نوار نازک برداشته می شود که شبیه روش FUT امروزی است.
گرافت های کوچک حاوی 4 تا 12 تار مو برداشته شد. نتایج مینی گرافت ها مشابه کاشت مو بود ، اما برای نشان دادن نتایج طبیعی ، آنها از میکرو پیوند استفاده کردند که عمدتا از یک یا دو تار تشکیل شده است. این روش دو معایب اصلی داشت.
معایب مینی افزودنی ها و افزودنی های خرد
ابتدا پیوندها از حد معمول بزرگتر بودند. اگرچه نتایج کاشت مو خوب بود ، اما هنوز طبیعی به نظر نمی رسید
دوم ، تعداد پیوندهایی که می توان کاشت محدود بود. و فقط 400 تا 800 پیوند را می توان در یک جلسه کاشت و جمع آوری کرد.
معایب مینی افزودنی ها و افزودنی های خرد
روش های مدرن کاشت مو
کاشت موی طبیعی: روش FUT
پس از اختراع مینی میکرو پیوند ، کاشت مو به عنوان تنها روش درمان ریزش مو توسط عموم مردم و حتی پزشکان پذیرفته شد. محبوبیت زیاد این روش منجر به توسعه سریع کاشت مو شده است و امروزه شاهد روشهای مختلف کاشت مو هستیم.
قبل از اختراع روش FUT ، مشکل اصلی کاشت مو نتیجه نهایی مصنوعی آنها بود. اگر در روزهای گذشته به موهای عروسک ها نگاه کنید ، متوجه می شوید که روی سر عروسک ها فاصله های زیادی از یکدیگر دسته های ده تا بیست تایی قرار داده شده است. روش های قدیمی کاشت مو دقیقاً یکسان بود.
بنابراین پزشکان بیشتر به دنبال راهی برای طبیعی جلوه دادن نتایج خود بودند. تلاش برای دستیابی به نتیجه مطلوب منجر به اختراع روش FUT شد.
این روش توانست انقلابی در کاشت مو ایجاد کند و توانست به سرعت جایگزین روش های قدیمی شود. روش FUT امروزه اساس تمام روش های کاشت مو است و هنوز هم به عنوان روش اصلی برای کاشت مو در سراسر جهان استفاده می شود.
کاشت مو FUT
مراحل روش FUT
در این روش ابتدا یک نوار کوچک پوست از پشت سر برداشته شده و زخم حاصل بخیه می شود. البته موهای بالا به راحتی این زخم ها را می پوشاند. اما اگر پوست سر خیلی کوتاه باشد ، ممکن است زخم واضح باشد.
نوار پوست (پوشش) برداشته شده تحت میکروسکوپ های تخصصی و قدرتمند بررسی می شود. سپس تیم متخصص با استفاده از ابزارهای ویژه ای که در اختیار دارد واحدهای فولیکولی موجود در باند پوست را از بین می برد. هر یک از این واحدهای فولیکولی 1 تا 4 تار مو دارند و پس از آماده سازی به آنها پیوند می گویند.
پیوندهای آماده شده به جراح داده می شود و از آنجا روند پیوند آغاز می شود. این یک گام مهم است؛ این برای همه روش های کاشت مو یکسان است و تنها تفاوت در ابزارهای مختلف مورد استفاده است. در مرحله کاشت ، سوراخهای کوچکی در پوست ناحیه گیرنده ایجاد می شود و جراح پیوندها را به سوراخ ها وارد می کند.
ابزاری به نام پانچ برای سوراخ کردن پوست سر استفاده می شود. تابه می تواند سوراخ هایی با قطر نیم تا یک میلی متر در سر ایجاد کند. روش FUT معمولاً از مشت های یک میلی متری استفاده می کند.
همچنین ، زاویه و عمق سوراخ های ایجاد شده مهم هستند ، زیرا اگر عمق خیلی کم یا زیاد باشد ، پیوندها از بین می روند. همچنین اگر زاویه برخورد صحیح نباشد موهای اشتباهی از آب می ریزند. قبل از شروع جلسه درمان ، یک طرح کاشت مو روی سر شما ترسیم می شود. در حین کاشت ، مطابق با این طرح ، گرافت ها در فواصل مناسب داخل پوست قرار می گیرند.
معایب روش FUT
تنها مشکل این است که این یک روش تهاجمی است. در این روش باید برشی در سر ایجاد شود که باعث خونریزی ، زخم و بخیه شود.